ශතවර්ෂ ගණනාවකට පසු ඉරාකයේ සොයා ගැනුණු බැබිලෝනියානු ගාථාව

වසර 2000කට වඩා පැරණි බැබිලෝනියානු ගාථාවක්, ශතවර්ෂයකට ආසන්න කාලයකට පසු ඉරාකයේ නැවත සොයා ගෙන තිබෙනවා. බැබිලෝනයේ ශ්‍රේෂ්ඨත්වය උද්දීපනය කරන මේ ගාථාවේ පාඨය, එහි වාසය කළ ජනතාවගේ ජීවිතය, විශේෂයෙන්ම කාන්තාවන්ගේ භූමිකාවන් ලෙස පූජකාවියන් ලෙස ඔවුන්ගේ කාර්යභාරය පිළිබඳව අලුත් දැක්මක් ලබා දෙනවා. ගාථාවට අයත් පිටපත් 30ක් හඳුනා ගැනීමට ශිල්පීන් AI ආධාරක වේදිකාවක් භාවිතා කළ අතර, එම ක්‍රියාවලිය සාම්ප්‍රදායික ක්‍රමවේදයෙන් සිදු කළේ නම් දශක ගණනාවක් ගත වෙන්න තිබුණා. රේඛා 250කින් යුත් සම්පූර්ණ ගාථාව විකේතනය කර තිබෙන අතර, ඒ සඳහා ඊට පෙර අතුරුදහන් වී තිබූ කොටස්ද ඇතුළත් වෙනවා. බහුලව ලියැවුණු පිටපත් මගින් පෙනී යන්නේ එම පාඨය පුළුල් ලෙස ප්‍රචාරය වූ බවත්, පාසල් ළමුන් පවා එය පිටපත් කළ බවත්. බැබිලෝනියානුවෙකු විසින් තම නගරය වර්ණනා කරමින් රචනා කරන ලද මෙම ගාථාව, එහි ගොඩනැගිලි සහ යුප්‍රටීස් ගංගාවේ ජීවනදායක ජලය ගැන විස්තර කරනවා. මෙසපොතේමියානු සාහිත්‍යයේ එවැනි ස්වභාවික සංසිද්ධි පිළිබඳ විස්තරාත්මක විස්තරයක් ඉතාම දුර්ලභයි. එම පාඨයෙන් බැබිලෝනයේ වැසියන් විදේශිකයන්ට ලබාදුන් ගෞරවයද අවධාරණය කරනවා. ක්‍රි. පූ. 7 වැනි සහ 1 වැනි ශතවර්ෂ අතර කාලයට අයත් මෙම පිටපත් සිප්පාර් පුස්තකාලයෙන් ලැබුණු ඒවා වන අතර, ඒවා ගංවතුරෙන් ආරක්ෂා කිරීම සඳහා සඟවා තැබූ බව විශ්වාස කෙරෙනවා. ක්‍රි. පූ. 2000 වටා ආරම්භ කරන ලද බැබිලෝනය එකල ලෝකයේ විශාලතම නගරයක් වූ අතර, එය ඉතා වැදගත් සංස්කෘතික මධ්‍යස්ථානයක් විය.